Ons heelal is waarschijnlijk een enorm zwart gat

Zoals ik uitleg in mijn Alternatief voor de Oerknaltheorie kan de roodverschuiving van ver gelegen sterrenstelsels worden verklaard doordat het inertiaalstelsel van dat stelsel gedraaid is t.o.v. van ons eigen inertiaalstelsel.
Dat lijkt een gewaagde veronderstelling maar het zelfde effect treedt op nabij de waardemeningshorizon van een zwart gat. Ook daar treedt door de gravitatie van het zwarte gat een roodverschuiving op. (Zie hier)

Doordat de straal van de waarnemingshorizon van een zwart gat lineair toeneemt met de massa neemt deze sneller toe dan je misschien zou verwachten.


De diameter van een zwart gat met de massa van de aarde bedraagt 17 mm. Stel dat de aarde twee keer groter is dan is een zwart gat met dat gewicht al acht keer groter en heeft dan een diameter van 17 x 8 = 136 mm.
De zon heeft een diameter van 1.400.000 km, de aarde heeft een diameter van 12.757 km. De zon heeft dus een diameter die bijna 110 maal zo groot is als de aarde. Een zwart gat met de massa van de zon heeft, zoals je uit de vergelijking kan zien, een diameter van bijna 6 km en dat is al 353.000 groter dan een zwart gat met de massa van de aarde.
Een zwart gat met de massa gelijk aan ons eigen sterrenstelsel heeft al een diameter groter dan ons zonnestelsel.

Het ’toeval’ wil nu dat als je alle massa van ons waarneembare heelal in een zwart gat stort deze een diameter heeft gelijk aan, jawel, de diameter van ons waarneembare heelal.

De theorie lost het horizonprobleem op: de ster die instort en een zwart gat vormt moet tijd genoeg hebben gehad om in zijn kern een uniforme temperatuur te bereiken. Ook het monopoolprobleem veegt de theorie van tafel.

Bron: Leven we in een zwart gat?

Als ons heelal zich als een zwart gat gedraagt dan is de rand van ons waarneembare heelal gelijk aan de waarnemingshorizon van een zwarte gat. En bij beide is de limiet van roodverschuiving gelijk.

Een voorwerp (ster) dat de waarnemingshorizon van een zwart gat nadert heeft een grote roodverschuiving waardoor het lijkt dat het voorwerp zich met bijna de lichtsnelheid van ons verwijdert. We weten echter dat voor een waarnemer het voorwerp nooit verder komt dan de waarnemingshorizon.

Ons heelal lijkt zich dus gedragen naar de wetten van een zwart gat, zoals we kennen uit onze omgeving. Nu we toch aan het speculeren zijn; mogelijk leven wij op de waarnemingshorizon van een vierdimensionaal zwart gat. De waarnemingshorizon is dan een driedimensionale bolvormige doorsnede van vier dimensies.

heelal.png

(Our universe is probably a huge black hole)

Stephen Hawking in zijn boek ‘Het Heelal’